وضعی که بود؛ وضعی که هست!

ما برای چه انقلاب کردیم؟

ما به دلیل نبود اسلام فردی، برپا نشدن نماز و روزه و.. در کشور انقلاب نکردیم.

این ها همه بود، هم نماز بود و هم روزه. هم مردم محرّم تکیه می زدند و هم مسجد می رفتند و دسته عزاداری راه می انداختند، هرکس هم که می خواست، حجاب خودش را رعایت می‌کرد.

* البته بگذریم که شاه پهلوی، زنان مومنه را از داشتن حجاب که یک مسئله شخصی است منع  کرد و خانه های فساد و فحشا در همه شهرها راه انداخت و مشروبات الکلی علنا به فروش می رفت.

* و همچنین بگذریم از اینکه رژیم پهلوی در این فکر بود که ایران را شبیه تونس کند، کشور تونسی که با ۹۵ درصد مسلمان، بیش از سی سال بود که حق پخش کردن صدای اذان از مناره های مساجد را نداشتند! تا اینکه بن علی(رئیس جمهور) در سال 2011 با انقلاب مردمی سرنگون شد!

* همچنین بگذریم که رژیم پهلوی با قانون یکپارچه کردن لباس و همچنین تزریق انواع و اقسام فرهنگ غربی درصدد تحمیل آن به مردم و تغییر فرهنگ ایرانی-اسلامی بود. فرهنگی که بیش از هزار سال با آن عجین بودند.

* همچنین بگذریم که آن زمان نه اینترنت بود و نه ماهواره و نه رسانه های ارتباط جمعی تا این حد فراگیر! که اگر می بود، خدا می داند که در صدا و سیمای رسمی ایران چه چیزهایی را به صورت علنی علیه دین و فرهنگ مردم ترویج می‌کردند!

*به هر حال بگذریم که رژیم پهلوی به طرق مختلف به جنگ با همان «دین فردی و فرهنگ ایرانی» مردم رفت و در پی آن بود که به کمک قدرت دولتی و بودجه ملی که در اختیار داشت، محیط جامعه را برای فساد اخلاقی هرچه بیشتر فراهم کند! بگذریم!

آری!

ما انقلاب کردیم تا

اولا همان دین فردی که به شدت با ایجاد محیط آلوده توسط پهلوی در معرض خطر بود، حفظ شود.

ثانیا اسلام با تمام شئوناتش اجرا شود؛ فرهنگ اسلامی، سیاست اسلامی، اقتصاد اسلامی و...

نه فقط یکی از شئونات اسلام، که در دین مداری فردی و اخلاق خلاصه میشود!

اما امروز و پس از انقلاب:

چرا فرزندان، امروزه نماز نمی خوانند و یا کمتر از گذشته اهتمام به دینمداری فردی خود دارند؟! و یا اینکه مساجد نسبت به گذشته خلوت‌تر شده است؟!

جواب: